Tuesday, December 4, 2018
Monday, December 3, 2018
Sunday, December 2, 2018
OM Sri2
వచసా చరితం వదామి శంభో
రహ ముద్యోగ విధాసు తేఽపసక్తః |
మనసాఽకృతి మీశ్వరస్య సేవే,
శిరసా చైవ సదాశివం నమామి ||
నమోచ్యుతాయ గురవే జ్ఞానధ్వాన్తైక భానవే |
శిష్య సన్మార్గపటవే కృపా పీయూష సింధవే ||
అచ్యుతాయ నమస్తుభ్యం గురవే పరమాత్మనే |
స్వారామోక్తపదేచ్ఛూనాం దత్తం యేనాచ్యుతం పదమ్ ||
అచ్యుతుడు (నాశనం లేనివాడు), శాశ్వతుడు, గురువు (అజ్ఞానం అనే చీకటిని పారద్రోలి, జ్ఞానం అనే వెలుగుని అందించేవాడు), జ్ఞాన కాంతులు ప్రసరింపజేయు సూర్యుడు, శిష్యులను
ఋజుమార్గంలో (సన్మార్గం/ఉత్తమ మార్గంలో) చరింపజేయువాడు, సమస్త చరాచర జీవ-అజీవరాశులపై అపార సముద్రం వంటి తన కరుణను వర్షించేవాడు, తానే సాక్షాత్తు గుణ-నామ-రూప రహితమైన పరబ్రహ్మమైనవాడు, మోక్షాసక్తులై తనను ఆశ్రయించిన వారికి నాశరహితమైన పరమపదమును దత్తం చేయువాడు (అనగా చేరునట్లు నడిపించువాడు/అందు చేర్చువాడు) ఐన శ్రీశ్రీశ్రీ...మహద్గురువుల పాదపద్మములకు శతసహస్రకోటి వందనములు.
ఓం నమో భగవతే పూర్ణానందాయ ||
రహ ముద్యోగ విధాసు తేఽపసక్తః |
మనసాఽకృతి మీశ్వరస్య సేవే,
శిరసా చైవ సదాశివం నమామి ||
హే సదాశివా! నాకు ఉన్నతమైన యోగ విద్య గురించి తెలియదు. అందుకే వాక్కుతో నీ
చరితామృత గానం చేస్తున్నాను. మనసులో నీ దివ్యరూపమును ధ్యానిస్తున్నాను.
శిరసా నీకు నమస్కరిస్తున్నాను. (సత్యం ఏమిటంటే ఇవేవీ నేను చేయడం లేదు, నాలో
ఉన్న "ఆ నేను"వైన నీవు చేయిస్తున్నావు)
శిష్య సన్మార్గపటవే కృపా పీయూష సింధవే ||
అచ్యుతాయ నమస్తుభ్యం గురవే పరమాత్మనే |
స్వారామోక్తపదేచ్ఛూనాం దత్తం యేనాచ్యుతం పదమ్ ||
అచ్యుతుడు (నాశనం లేనివాడు), శాశ్వతుడు, గురువు (అజ్ఞానం అనే చీకటిని పారద్రోలి, జ్ఞానం అనే వెలుగుని అందించేవాడు), జ్ఞాన కాంతులు ప్రసరింపజేయు సూర్యుడు, శిష్యులను
ఋజుమార్గంలో (సన్మార్గం/ఉత్తమ మార్గంలో) చరింపజేయువాడు, సమస్త చరాచర జీవ-అజీవరాశులపై అపార సముద్రం వంటి తన కరుణను వర్షించేవాడు, తానే సాక్షాత్తు గుణ-నామ-రూప రహితమైన పరబ్రహ్మమైనవాడు, మోక్షాసక్తులై తనను ఆశ్రయించిన వారికి నాశరహితమైన పరమపదమును దత్తం చేయువాడు (అనగా చేరునట్లు నడిపించువాడు/అందు చేర్చువాడు) ఐన శ్రీశ్రీశ్రీ...మహద్గురువుల పాదపద్మములకు శతసహస్రకోటి వందనములు.
ఓం నమో భగవతే పూర్ణానందాయ ||
ఆత్మపథ నిర్దేశకుడు
మనకు తెలిసిన ప్రకృతులు మూడు. అవి స్త్రీ ప్రకృతి, పురుష ప్రకృతి మరియు
తృతీయ ప్రకృతి. కానీ ఇవి కాకుండా మరో ప్రకృతి ఉందని నాకు చాలా కాలం క్రితమే
తెలిసింది, దానినే “వింత ప్రకృతి" అని పేరు పెట్టుకున్నాను. ఆ వింత
విచిత్ర ప్రకృతి ఎవరో కాదు... “నిరూపానంద”. అదేమిటి ఆ వ్యక్తి గురించి ఇలా
చెబుతున్నారు అనుకుంటారేమో... ఈ గాథ చదువుతున్నప్పుడు మీకు కూడా ఆ పేరు
సరియైనదే అనిపిస్తుంది.
నిరూపానంద... ఒక విచిత్రమైన వ్యక్తి. అతనిని చాలా కాలంగా అతి సాన్నిహిత్యంగా గమనిస్తున్నాను. అతను ఒక ద్వంద్వ ప్రవృత్తి గల వ్యక్తి. కొందరు అతనిని మహా పుణ్యాత్ముడు అంటారు, మరికొందరు మహా పాపిగా పరిగణిస్తారు. కొందరికి తను జ్ఞానిలా కనబడితే మరికొందరికి అతను బొత్తిగా మొద్దులా కనబడతాడు. కొందరేమో అతనికి మంత్రతంత్రాలు తెలుసు అని అనుకుంటుంటే, ఇంకొందరు అవన్నీ వట్టి అబద్ధాలు నాటకాలు అంటారు. కొందరు అతనిని పిచ్చివాడు అంటే మరికొందరు యోగి అంటారు. ఇలా అన్ని రకాలుగా అందరికీ ద్వైదీభావంగా కనబడే అతనిని, మనం కనుక వీటిలో “నువ్వు ఎవరివి?” అని అడిగితే, అతను మన వంక మనకు అర్థం కాకుండా ఒక రకంగా చూసి “ఇవేవీ నేను కాదు... కానీ ఆ నేను నేను” అంటాడు. “నేను అద్దంలో కనబడే నీ ప్రతిబింబాన్ని” అంటాడు. తనకు గౌరవమర్యాదలు వద్దంటాడు. పాపం ‘నిజమైన’ పిచ్చివాడు కదా...! అనిపిస్తుంది.
కొందరు అతనిని శ్రీశ్రీశ్రీ... పూర్ణానందుల వారి శిష్యుడు అని అనుకుంటుంటే... మరికొందరు గురువు పేరు చెప్పుకుని అందరినీ మోసం చేస్తున్నాడు అని అనుకొంటారు. కానీ విచిత్రమైన విషయం ఏమిటంటే ’తాను ఎవరో’ వాడు ఎవరికీ చెప్పడు, చెప్పడానికి ఇష్టపడడు. మరి ఇలాంటి వింత ప్రకృతి గురించి మనకెందుకు? అనిపిస్తుంది కదా...! అక్కడికే వస్తున్నా...!
మన దృష్టికోణంలో, మనం చదువుకున్న, ప్రవచన కారుల మాటల్లో విన్న దానిని బట్టి... మహద్గురువులు తమకు శుశ్రూష చేసే వారికి, తమ మాట వినే వారిని, తమ ఎదుట పల్లెత్తు మాట మాట్లాడని వారిని, తాము ఏం చెబితే అదే చేసేవారిని, గొప్ప వారిని, సదాచారవంతులను, పూజలు చేసేవారిని, ఋతుకాలధర్మములను పాటించే వారిని, శాస్త్రపాండిత్యం కలవారిని, తాము అనుగ్రహించిన మంత్రం మొదలైన విద్యలను అక్షరలక్షలు జపంచేసిన వారిని, జ్ఞానులను, పండితులను, విద్వాంసులను... ఇలా అనేక విధములుగా గొప్పవారిని మాత్రమే త్వరగా, ఆధ్యాత్మికంగా ఉన్నత శిఖరాలకు తీసుకు వెడతారని, వారిని యోగులుగా, అవధూతలుగా తీర్చిదిద్దుతారని అనుకుంటున్నాం. కానీ... అలాంటివి ఏమీ లేని, ఏమీ రాని... ఒక పనికి మాలిన వాడిని (తన గురించి అలాగే ప్రకటించాలని నిరూపానంద విన్నపం) కూడా ఆధ్యాత్మికంగా అత్యున్నత శిఖరాలకు పరమ గురువులు చేరుస్తారని, వాడు తమ మాట వినకుండా మార్గం తప్పుతుంటే నాలుగు తన్ని మరీ వాడిని దారిలోకి తీసుకొస్తారని, ఇంకా చెప్పాలంటే తన ప్రమేయం లేకుండానే, సరిగా సాధన చేయక పోయినా కూడా అల్పకాలంలోనే అత్యంత సాధనా ఫలితాన్ని తామే అనుగ్రహించి తమకు తాముగా అతనిని నాలాంటి వాడు ఊహించని, అందుకోలేని గొప్ప స్థానానికి చేరుస్తారని... ఈ నిరూపానంద ఉదంతం నాకు తెలిపింది. పరమ గురువులు ఒక వ్యక్తిని తాము అనుగ్రహించదలచుకుంటే ఆ వ్యక్తి యొక్క కులమతాలు, మంచిచెడులు, చదువుసంధ్యలు, ఆచారవ్యవహారాలు, ఆస్తిపాస్తులు, సాధనా సంపత్తులు, తమ పట్ల వినయ విధేయతలు ఇవేవీ పట్టించుకోరని నా లాంటి వాడికి అనుభవం ద్వారా అర్థం కావడానికి... ఈ నిరూపానంద అనే శిలను శిల్పంగా మార్చే ప్రకియ చేపట్టారేమో...!
నిరూపానంద లాంటి ఒక వింత వ్యక్తికి ’నమ్మకం’ కలిగించడానికి పరమ గురువులు రచించిన ప్రణాళికలు, వాడికి చూపించిన అనుభవాలు, అద్భుతాలు ఇలాంటివి అక్షరబద్ధం చేయడానికే వారు ఈ దాసుడిని ఇలా ఉపయోగిస్తున్నారు. ఇక్కడ ముఖ్యంగా మనం గమనించవలసినది, తెలుసుకొనవలసినది నిరూపానంద గురించి కాదు, అతనిని ఇలా మార్చి, తమ ఋజుమార్గంలోకి తీసుకువెడుతున్న శ్రీశ్రీశ్రీ... మహద్గురు పూర్ణానందులు మరియు శ్రీశ్రీశ్రీ... కృష్ణానందేశుల వారి లీలాకారుణ్యం గురించి.
Thursday, November 29, 2018
Experiences with Maha Periyava: I am Balaji
During
the period when Kanchi Mahan Paramacharya was on his tour of
Maharashtra, a Jamindar (a rich landlord) was providing all the
necessities and was looking after the conveniences of Paramacharya’s
stay there. The landlord had appointed a servant of his to be near the
Paramacharya always to attend to His needs so that there were no
problems with any of the arrangements.
 |
The young lad’s name was Pawar. The boy provided flawless service and Paramacharya was very pleased with him.
When the camp was nearing its end and Paramacharya was about to leave the place, He asked the landlord, “Can I take this boy with me?” The landlord was overjoyed!! What a big honour it was that a servant of his was going to serve the Mahan!!
He immediately replied,” By all means. Please take him with you. I shall take care of his family. I will see to it that they receive all that they need and then he does not have to worry about his family. Isn’t It??” From that day onwards, that North Indian boy was one of the team at Sri Matham.
The next camp was at a place that had no facilities of any kind. It was night time and the Matham people had all prepared their food and finished their dinner. It was Paramacharya’s strict order that there should be no fault or shortage in food matters for anyone working at the Matham.
After everyone had finished their dinner, Paramacharya came in and asked each and every person if they had had their dinner. Everyone confirmed that they had eaten. In the end he came out and there Pawar was standing as the sentry at the door.
As he did not know Tamil, Paramacharya asked him by action if he had had his food but he shook his head sadly and said “No”. Paramacharya immediately called the Manager of the Mutt and said, “This boy has come trusting us to take care of him. How come you never had the thought of feeding him? Even if he did not ask, could you not have asked him by sign language if he had his food? All of you have finished your dinner and closed the kitchen. In this remote place, where will he get anything to eat?”
Paramacharya was very angry and bombarded the Manager with these questions. The Manager immediately told Paramacharya that he would arrange some dinner for Pawar.
After a few minutes, a man came by cycle there with a ‘thookku’ (a vessel that has a handle) in his hand. He said that he had noticed the light in the camp still burning and had come there. When they made inquiries, he said that he was carrying food to a nearby place and had come to see the Mahaan on the way. Paramacharya immediately asked him, “Could you give some food to this person here (Pawar)? The compassionate soul was requesting the stranger for the sake of his employee!!!
That man immediately said, “I have dinner in this ‘thookku’. Let him have it. I will make some other arrangements” and left the thookku there itself and left the camp. When they opened the thookku, they found hot chappathis and sabji (vegetables) that North Indians usually eat!!! Smilingly the compassionate Paramacharya asked Pawar to eat it!! Pawar was moved beyond words seeing Paramacharya’s compassion in asking for food from an unknown person for his sake.
After that day, that stranger did not even come to the camp again or come to collect his thookku (the vessel he had left behind)!!
After Pawar became a permanent employee of the Mutt, Paramacharya became everything for him. Till the time Paramacharya went into his “Menaa” (the palanquin into which he used to cuddle his body and sleep) to sleep, Pawar took care of all his needs.
After many years, Pawar’s family came to Kanchipuram to see the Mahaan. They stayed for a couple of days and had His darshan. Having satisfied themselves here, they wanted to go to Tirupathi for darshan. When Pawar came and told Paramacharya about their wish, he blessed them and said “Let them go happily”.
Inwardly Pawar too had the wish to join them on their trip to Tirupathi. But he needed His blessings and permission. Also, who would take care of the responsibilities that were entrusted to him? He wanted to go for just a day with his family and come back and so hesitantly he went and asked for permission.
Paramacharya said, “You want to see Balaji, isn’t it? Okay you also go with them”. Pawar was overjoyed!!
It was Pawar’s duty to shut the Menaa tightly once Paramacharya went in and also open it the first thing in the morning. That morning it was planned that Pawar and his family would all go to Tirupathi.
As per his regular routine, Pawar was getting ready to open the ‘Menaa’s curtain and finish his morning duties soon so that he could leave with his family. Early morning when Pawar opened the curtain of the ‘Menaa’ he was shocked and overcome with “Bhakti” (devotion) as Paramacharya gave him darshan as Balaji!!! He could not believe his eyes.
When Pawar prostrated and bowed down before the Mahaan, the unasked question from the Mahaan was,”Dont you know that Balaji is here itself?” Pawar remained speechless for a few minutes and then slowly looked at the Mahaan with folded hands and said, “I am not going with them to Tirupathi”.
It was a fact that Pawar asked the question within his mind, “When the All-pervading Lord is here itself, why should I go elsewhere in search of God?”
To this very same Pawar, Paramacharya arranged for another deity’s darshan too. This happened during one of His North India Tours. When there was no proper place available within the city limits to set up camps, the Mahaan used to set up His camps a little distance away from the city. This time too, the camp was set up in such an isolated place, surrounded by forests.
One evening, Paramacharya started walking when everyone least expected it. Pawar was his only companion. He ordered that no one else should accompany Him. It was a small pathway and He reached the hillock’s base and started walking slightly up the hillock. After a little distance, when they cleared the creepers and plants a bit, a cave’s entrance was visible. Only a single person could go in easily.
The Mahaan asked Pawar, “Will you go inside and have a look?” but Pawar folded his hands and said respectfully,” I am scared. I am not going.” When he said that, the Mahaan looked at him and smiled slightly and entered the cave Himself. Pawar was very worried and stood outside wringing his hands with worry and fear. After a few minutes, Paramacharya came out with a smiling face.
He then told Pawar, “Now you can go, can’t you?”
When Paramacharya Himself had gone in and come out, it wouldn’t look good if he did not go, thought Pawar and entered the cave. Once inside, there was brightness all of a sudden in the dark cave and he saw a platform in front of him. Lord Anjaneya was sitting in his Vishwaroopam (full cosmic form) and doing penance with folded hands. Pawar’s eyes were dazzled and he could not believe his eyes! He bowed and prayed with folded hands to Lord Anjaneya and came out in a rapturous, ecstatic mood.
Once he was outside, the Omnipotent Paramacharya just asked him one question, “Have you seen now?”
With folded hands Pawar just shook his head in the affirmative and they both left that place.
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Sri Rama Krishna Paramahamsa
విదేశీయులు గుళ్ళను కూల్చుంతుంటే దేవుడెందుకు ఆపలేదని, ఏదైనా గుళ్ళో దొంగతనం జరిగినప్పుడు అయ్యో! దేవుడేమీ కాపాడుకోలేకపోయాడే అంటారు. అలాంటి ఎన్నో సందేహాలను పటాపంచలు చేసి సంవాదం ఇది. శ్రీ రామకృష్ణుల జీవిత చరిత్ర నుంచి స్వీకరించబడినది. ఇది ఒకరమైన జ్ఞానగుళిక.
భగవంతుడిని ధ్యానించండి, ఆయన మహిమలను కాదు
కేశబ్‌తో శ్రీ రామకృష్ణులు - బ్రహ్మసమాజం సభ్యులెందుకు ఎక్కువగా దైవం యొక్క మహిమలను ధ్యానిస్తారు? 'ఓ భగవంతుడా, నువ్వు చంద్రుడిని, సూర్యుడిని, నక్షత్రాలను సృష్టించావ్!' అంటూ వాటిని వల్లెవేయాల్సిన అవసరం ఉందా? చాలామంది తోటను చూడటానికి ఇష్టపడుతున్నారే కానీ దాని యజమానికి తెలుసుకోవాలన్న తపన కొందరికి మాత్రం ఉంది. ఎవరు గొప్ప, తోటా? లేక దాని యజమానా?
కొంత సారాయి తాగిన తర్వాత, గ్యాలన్ల కొద్ది వైన్ ,నిలువలు ఉంటే ఎవరికి కావాలి? ఒక బాటిల్ చాలు నాకు.
నేను నరేంద్రను కలిసినప్పుడు, 'మీ నాన్నగారు ఎవరు? ఆయనకు ఎన్ని ఇళ్ళున్నాయి?' నేను అడగలేదు.
నేనొక సత్యం చెప్పనా? మనిషి తన సంపదలను ఇష్టపడతాడు, అందుకే భగవంతుడు కూడా ఇష్టపడతాడని తలుస్తాడు. దైవం యొక్క మహిమలను స్తుతిస్తే ఆయన సంతోషిస్తాడని భావిస్తాడు. ఒకసారి నాతో శంభు అన్నాడు - 'నా సంపదలను భగవంతుని పాదపద్మాల వద్ద విడిచి మరణించేలా దయతో నన్ను దీవించండి'. నేనన్నాను 'ఇవన్నీ నీకు మాత్రమే సంపదలు. నువ్వు భగవంతునికి ఏ సంపదలు అర్పించగలవు? ఆయనకు ఇవన్నీ కేవలం దుమ్ముతో సమానం మరియు తృణప్రాయము.
ఒకసారి విష్ణువు ఆలయంలో దొంగలుపడి, ఆ మూర్తి యొక్క ఆభరణాలు దొంగిలించారు. అసలు సంగతి తెలుసుకుందామని మథుర్ బాబు మరియు నేను వేళ్ళాము. విగ్రహాన్ని ఉద్దేశించి మథుర్ బాబు కటువుగా 'భగవంతుడా, ఎంత సిగ్గుచేటు! నువ్వు నిరర్థకుడివి! దొంగ నీ శరీరం నుంచి ఆభరణాలన్నీ తీసుకున్నాడు, కానీ నువ్వు మాత్రం ఏం చేయలేకపోయావు' అన్నాడు. అప్పుడు నేను మథుర్‌తో 'నువ్వు సిగ్గుపడాలి. ఎంత అసంబద్ధంగా మాట్లాడుతున్నావు. భగవంతునికి, నువ్వు ఎంతగానో చెప్తున్న ఈ ఆభరణాలు మట్టి ముద్దలతో సమానం. సంపదలకు అధిదేవత అయిన లక్ష్మీ ఆయన ఇల్లాలు. ఒక దొంగ కొన్ని రూపాయలు తీసుకున్నాడని ఆయన నిద్రలేని రాత్రులు గడపాలని నువ్వంటున్నావా? నువ్విలాంటి మాటలు మాట్లాడకూడదు'.
ఎవరైన భగవంతుని తన సంపద ద్వారా నియంత్రణలోకి తెచ్చుకోగలరా? ఆయన్ను #ప్రేమ ద్వారా మాత్రమే పొందగలము. ఆయనకేమి కావాలి? ఖచ్ఛితంగా సంపద కాదు! ఆయనకు ఆయన భక్తుల నుంచి భక్తి, భావం, #వివేకము, వైరాగ్యం కావాలి.
శ్రీ రామకృష్ణ పరమహంస
Saturday, March 10, 2018
మహద్గురు శ్రీశ్రీశ్రీపూర్ణానందస్వామి వారి దివ్యపాదుకలు
మహద్గురు శ్రీశ్రీశ్రీపూర్ణానందస్వామ
అనంతసంసార సముద్రతార నౌకాయితాభ్యాం గురుభక్తిదాభ్యామ్ |
వైరాగ్యసామ్రాజ్యదపూజనాభ్యా
ఓం నమో భగవతే పూర్ణానందాయ ||
అనంతసంసార సముద్రతార నౌకాయితాభ్యాం గురుభక్తిదాభ్యామ్ |
వైరాగ్యసామ్రాజ్యదపూజనాభ్యా
ఓం నమో భగవతే పూర్ణానందాయ ||
Friday, February 16, 2018
Subscribe to:
Posts (Atom)
